De dag van vertrek, weer terug naar het koude kikkerlandje, snik.. Het belooft vandaag trouwens 36 C te worden.
Eerst de koffers gestald, dat kon niet in hetzelfde appartement, maar drie blokken verder. Flink zeulen over straat met 100 kg spul dus. Maar daarna wel de handen vrij om vandaag nog iets te doen. De vlucht is pas om 10 uur ’s avonds.
Ondertussen mocht Carmen al het overgebleven eten en koelkastspul naar huis transporteren.
Daarna zagen we elkaar weer bij Bondi Beach, een uur met de bus. Daar hadden we om 12 uur afgesproken voor een surfles voor Arthur en Carmen. Bij de onderste foto lopen ze richting de plek aan het strand waar je mag surfen.
O ja, Bondi is geen Engelse maar een aboriginal naam, je spreekt het uit als bond-ai, niet bon-di.
De les was bijna afgelast wegens slecht weer. Daarmee bedoelen ze niet regen, wind en hagel (je wordt toch nat), maar te weinig wind.
Toen we aankwamen waren er inderdaad bijna geen hoge golven, maar genoeg oefenmateriaal voor de beginner.
Wetsuit aan (het water is hier niet warm), daarna veiligheidsinstructie en instructie hoe ga ik recht op op een surfplank staan.
En actie! (Filmpjes spelen niet altijd goed af, we zijn geen Google/Youtube hier, maar draaien op een huisserver).
Nog een paar laatste prentjes geschoten van dit geweldige strand.
Koffers ophalen, en eten bij de Thai bij de ophaalplek, beter en goedkoper dan op het vliegveld.
Op naar het vliegveld, en afscheid van Carmen. Tot over een tijdje! Waarschijnlijk januari, de reisplannen zijn nog niet duidelijk, misschien Nieuw-Zeeland? De tas met overgebleven koekjes, chips etc. ging nog om de schouder bij Carmen, en weg was ze!
Ze had die avond afgesproken met de vriendinnen om een trip naar Tasmanië te plannen…
En we kregen nog even een tikkie van Carmen voor de dure treinrit naar het vliegveld (tourist trap), hehe.