Vroeg op: walvissen kijken. Naar Circular Quay, de haven waar de boot vertrekt. Het was een iets kleiner bootje dan verwacht, zal wel een rocky ride worden. En inderdaad. Eenmaal de rivier uit, na een half uur varen, gaat ie op volle zee flink op en neer: rollen, stampen en gieren tegelijk. A+A worden een beetje misselijk.
Maar daar zijn de walvissen al! Direct uit de riviermonding zijn de beesten al te zien. Diverse walvissen op diverse plekken, toegegeven, wel op aardige afstand. Spuiten, de rug laten zien, een vin uit het water doen, of de staart laten zien, we worden van alles blij.
Het mooist is natuurlijk een klein sprongetje uit het water. Maar dat kunstje doen ze niet elk minuut. Blijkbaar maken de mannetjes hiermee indruk op de vrouwtjes, maar het kost wel veel energie om zo’n 25 ton zwaar lijf omhoog te krijgen.
Dit stuk langs de kust wordt Humpback Highway genoemd, zoveel humpback whales (bultruggen) trekken hierlangs in deze periode. Ze reizen duizenden kilometers per jaar. Ze reageren op elkaar door een laag brulgeluid te maken, dat tientallen, honderden en onder omstandigheden zelfs duizenden kilometers verder hoorbaar is voor soortgenoten.
Terug naar de boot. Foto’s maken van het spektakel was niet zo makkelijk, de boot ging flink op en neer op de zee. Wel wat leuke plaatjes en video’s geschoten. Zal later nog wat zoom-ins toevoegen.
Arthur en Adinda werden langzaam een beetje groen, ondanks de sterke Kwell pillen. Ze bleven maar even beneden hangen, was de boot iets stabieler.
Terug naar de haven ging het varen rustiger, en zagen we ook nog een paar grote jongens. Mooie tocht!
Verzamelen bij de haven:
Op de boot, hij zet er flink de sokken in. En dat merk je. Hier lachen ze nog.
De zee op, op zoek naar de dikke dieren. De bootclub garandeert zelfs het zien van walvissen in deze periode!
Fantastisch gezicht. Op een andere plek nog meer walvissen. Met de laatste zwieper van de staart nemen we afscheid van de dieren en varen we terug.
Later op de middag gaat het regenen. Je ziet de buien al aankomen op zee. Mooie route terug, langs de rotsen, vuurtoren, Opera House, Harbour Bridge terug naar Circular Quay, het centrum van de ferries.
Strak programma heeft Carmen voor vandaag uitgestippeld. Korte lunch in het park, daarna op naar Sea Life, een groot zeeaquarium midden in de stad.
Niet alleen kijkvensters, maar ook hele grote bassins waar je een verdieping naar beneden kan om onderin het te kijken, en door de onderwatertunnels kan lopen.
Er is te veel om op te noemen: tropische vissen en koraal, zoals we ook op het Rif hebben gezien, zeekoeien, haaien, pinguins, kwallen, manta rays, zeeschildpadden. Alles wat in en rond Australië leeft is hier verzameld.
Het menu: zeekoeien (dujongs) eten alleen zeesla.
Op naar de haaien. Eerst is het nog lachen, daarna wordt het Jaws! Niet mee te spotten, al die tanden!
Keizerspinguins
En manta’s en schildpadden
En de gevaarlijke homo sapiens:
Dat was Sea Life. Op de valreep nog de Sydney Tower in, een van de dingen op Carmen’s Sydney bucket list.
De toren is 309 m, iets hoger dan Eiffeltoren. Het observatiedeck is dicht, achter glas. We konden nog net een half uurtje rondkijken, voor het begon te regenen, zoals voorspeld. Dat was trouwens voor het eerst overdag deze vakantie. Vanaf de Toren zag je een regenboog, nee een dubbele regenboog, en Carmen zag zelfs een 360 graden regenboog!
Eten: hotpot, bij een Chinees om we hoek. Haha, alles om de hoek is Chinees. Of Koreaans. Ze hadden van alles, hotpot, drypot en allerlei noedels en dumplings. De bullfrog en de fried brain sloegen we even over, maar genoeg ander lekkers op de kaart.
Van een paar dingen moesten we even opzoeken wat het was. Zoals de lotuswortel (met de gaatjes erin, smaakt een beetje naar aardappel) en Arthur’s deegbal met visse-eitjes erin. Hij had heel veel rare worst in de soep, vond ie niet zo lekker. Carmen en Lars hadden samen een drypot, was heel lekker. Adinda had een noedelgerecht. Was uitdagend met gladde plastic stokjes. Toen kwam de serveerster toch maar met een vork aan. Dat hielp.
Zoals beloofd hier nog wat close-ups van de walvissen:
