Langzaamaan vanochtend, sowieso een uur later, want gisteren zijn we de grens van New South Wales gepasseerd, en hier hebben ze wel zomertijd. Ontbeten terwijl de hagedissen van een halve meter je aankijken, de kookebarra vogel op de rand van de veranda wacht tot het eten gedaan is, en de ibis rondscharrelt of er nog wat lekkers ligt. De cabin ligt fijn van de grond af, net als veel huizen hier. Dan blijft het geritsel onder de vloer, en komen de beestjes niet zo snel in huis!
Vanmiddag wandelen, naar de vuurtoren van Byron Bay. We zitten echter niet in Byron Bay, maar in een huisjespark buiten de stad, aan de andere kant van het moeras.
Aangezien parkeren nogal een crime is in Byron lopen we eerst naar het stadje. Toch een beetje ver, zo komen er zomaar een paar kilometertjes bij. Misschien toch de auto moeten pakken? Je kan ook naar de vuurtoren rijden.
Langs het moeras, over het strand, naar de heuvels, lijkt wel Dora.
Ook hier flink wat kaalslag op het strand van de orkaan eerder. Er wordt flink gesurft, althans, gepoogd. ’t Is net als skiën voor de uitvinding van de stoeltjeslift, helemaal de zee in zwemmen voor 10 sec op de plank staan, misschien. Als je goed bent en er zijn hoge golven dan kan het langer, 30 misschien.
Daarna komen we bij de heuvels waar de vuurtoren op staat. Heuvel op, heuvel af, naar het strandje beneden, en weer omhoog. Tot de kaap gerond is, en we aankomen bij het meest oostelijke punt van Australië. Daar zagen we een Australische water dragon (grote hagedis 75cm) en een major skink (kleine hagedis 30cm).
Op naar de vuurtoren. En kijken of ze nog thee hebben. Nee hoor, na 15 u alles dicht. Wennen we maar moeilijk aan.
Zo, die is vastgelegd! Kijken of we voor donker terugkomen.
Op weg naar de vuurtoren zien we nog een dikke slang op de parkeerplaats. Een python van een meter of twee. Niet giftig, maar wel een naar bijtertje. Hij bewoog langzaam richting de weg, en dat is natuurlijk niet gezond voor hem. Een moedige Australische dame trok hem aan z’n staart terug de bosjes in, kon ie daar verder. Zo doen we dat hier!
Op de valreep zien we nog een walvis, dit keer zonder twijfel bij alle drie! Toegegeven, als je er niet bij was heeft de foto een hoog Nessie-gehalte… I’m a believer!
